Evler ve sokaklar sahiplerini anlatır. Özetle kentin belleğini anımsatır.1925 yılından bu yana mülkiyeti üzerimizde olan evimiz Hüseyin Çelebi Mahallesi Gecekuşu Sokağı’ndadır.
Gecekuşu, rahmetli büyük babam taşocağı işletmecisi, kireç üreticisi İsmail KUŞ’un  lakabıdır.Sülale  ismi Müezzinoğlu olmasına karşın Safranbolu’da bu lakapla özdeştirmiştir tüm ailemiz ve sokağımız…
Geçenlerde kapı kilidi arızalanınca demirci ustasına getirdim en az 90 yıllık bu emaneti…Sağolsun Hüseyin usta (Unesco Çilingircisi) kilidi yaptı, yerine taktım, saat gibi çalışıyor evelallah… Ama lakin fakat
Demircilik mesleği saat gibi işleyemeyecek böyle giderse…Çırak yok,kalfa yok,sanata ilgi yok,destek yok;dert çok…
Varsa yoksa “al sat” oysaki önemli olan “yap sat”. Emek ve üretim,alın teri yani;
Yakın gelecekte demircilerde gidip gelemeyenlerden olacak… Yol yakınken bir arayış, çözüm ve sonuç alıcı bir girişim başlatılmalı;bu geleneksel meslek yaşatılmalıdır. “Görünen köy kılavuz istemez” özdeyişi boşuna söylenmemiştir.