Selamlar, yazdıklarımı sizlerle ilk defa paylaşıyorum.

İçimde büyük bir heyecan ve biraz da korku var, beğenilmeme korkusu. Ama daha iyi olabilmek için her zaman eleştiriye açık bir insan olmam gerektiğini düşünüyorum. Her şey de olduğu gibi, insanlar hata yaparak öğrenir bazı şeyleri, hatta her şeyi. Öyle ki bazı hataların geri dönüşü çok zor, zor ama her zaman bir çıkış yolu vardır. Uyuşturucu bağımlılığı…

Her geçen gün kullanımı artan uyuşturucu maddelerin kullanım yaşı 13 yaşa kadar düştü maalesef. Karabük’te de kullanımı oldukça yaygın olan uyuşturucu maddeler oldukça kolay bulunabiliyor, hem de oldukça düşük fiyata. Gençlerin uyuşturucuya başlama nedenleri çoğu zaman ailevi sıkıntılardan kaynaklanıyor. Maddi sorunlar, geçim sıkıntısı derken ebeveynler stresli bir yaşam sürüyor ve bunu çocuklarına da yansıttıkları için çocuklar kendilerini dışarıya atıyor, bununla beraber yanlış arkadaş ortamları da işin içine girince o zaman olan oluyor. Uyuşturucu maddeyi ilk defa kullanırken  “bir kereden bir şey olmaz” diyerek başlanıyor genelde. İşte her şey tam da o noktada başlıyor. Bir kereden bir şey olmaz, ayda bir kere, iki haftada bir kere derken bir bakmışsın bağımlı olmuşsun. Gördüğüm kadarıyla gençler arasında depresif ruh hallerinde daha fazla kullanım ihtiyacı hissediliyor. En yaygın olarak hap ve eroin kullanılıyor. Bu maddeler kullanmaya başlanıldığı an beyin hücrelerini öldürmeye başlıyor, hatta kullanıldıktan bir hafta sonra bile etkilerini sürdürdüğü söylenmekte. Nefes darlığı, ağız içinde çıkan yaralar, dokunma duyusunu yitirme, halüsinasyon görme…

Bunlar uyuşturucu maddelerin yarattığı etkilerin sadece birkaç tanesi. Toz şeklindeki uyuşturucu maddeler en yaygın olarak sigaraya karıştırılarak kullanılıyor, tekli sigara satışı yapan yerlerden sigara alarak uyuşturucu kurbanı olan gençlerde çoğunlukta tabi. Belki de onlarda bilmiyorlardı aldıkları sigarada uyuşturucu madde olduğunu. Buradan da tekli sigara almamak gerektiğini öğreniyoruz.

Yokluk krizlerine değinmek istiyorum biraz. Madde kullanan kişi uyuşturucu bulamadığında sinir krizleri, etrafa saldırma, baş ağrısı ve kemik ağrısı gibi belirtiler gösteriyor. Hatta uyuşturucu parası bulamadığı zaman hırsızlığa bile başvuruyor. Evindeki eşyaları satanlarda var.

“Benim iradem güçlü, bir iki kere kullansam bir şey olmaz” diyenlerin çoğu zamanla bu hallere düşüyor işte. Ve bu pisliğin içinden çıkmak hiçte kolay değil. Bataklık gibi bir şey bu, kurtulmaya çalıştıkça daha çok içine çekiyor insanı. Kimi uyuşturucu kullanınca mutlu hissediyor, kimi de başladığı güne lanet ediyor. Çoğu kullanıcı bunun tedavisinin olmadığını ya da işe yaramayacağını düşünse de bu yanlış bir düşüncedir. Bence tedavi sürecinde isteklilik ve kararlılık olduğu sürece uyuşturucuyu bırakamayacak kişi yoktur. Fakat bunda kullanıcının ailesinin ve çevresinin de çok büyük bir görevi var, manevi destek. Kullanıcıya manevi destek vermek ve kullanıcının da isteği tedavi başarısını daha çok arttıracağını düşünüyorum.

Öyle ki bağımlılıktan az bir süre içinde kurtulma şansı azdır. Bu yüzden tedavi ne kadar uzun sürerse başarı şansı daha yüksek olacaktır. Bağımlı kişi tedavi olmak istemiyorsa ve her geçen gün kullandığı miktarı arttıracağından, her şey için geç olabilir. Benim için uyuşturucu kullanmak bir nevi intihar, vücuda giriyor ve yavaş yavaş, acılı bir şekilde ölüme neden oluyor.

İşte bu yüzden; aile içi sıkıntılarınızı konuşarak halledin, sinirinizi çocuklarınızdan çıkararak değil, evlatlarınıza her zaman, ne olursa olsun onların arkasında olduğunuzu hissettirin, onları doğruya yöneltin, onlar için sıcak bir aile ortamı hazırlayın, doğru arkadaşlar edinmesinde yardımcı olun… Kendi ellerinizle çocuğunuzu dışarıya itip onun ölümüne neden olmayın!